Enkele dagen terug kreeg een ex-collega van me, Ojo, een vreselijk motor-ongeval.
Na 2 weken intensieve licht hij eindelijk op een gewone kamer, en mochten we hem bezoeken.
Tesamen met een handvol ex-Colff barmannen brachten we hem een bezoekje.
Bij deze nogmaals: veel beterschap Ojo!
Behalve mijn dagtaak bij CTG (en gestationeerd bij Agfa Gent), ben ik nog steeds actief bij d-signs, het bedrijfje dat Karel-Jan en ik opstartten in onze KHLeuven-periode.
Dit bloeit nog steeds als nooit tervoren.
Vaste klant sinds jaren is Wim Florquin, de voormalige baas van café De Colff.
Deze is, sinds kort, de mede-eigenaar van twee nieuwe zaken: ‘t Ladeuzebagetje, een broodjeszaak, en D’Store, een kledingswinkel gespecialiseerd in overstock van sportkledij.
Vanavond hadden we, na de Stallions-nederlaag in de eindronde, een vergadering.
Ik ga het de komende weken en maanden nog behoorlijk druk hebben: naast mijn gewone job, de verbouwingen en de voorbereidingen van de trouw, moeten er op korte termijn 2 websites ontwikkeld worden, en talloze reclamecampagnes gelanceerd worden.
Boeiende tijden!
De vroegere baas van Café De Colff is een nieuwe zaak opgestart.
Zulke onderneming vereist een hele scala aan documenten en bestanden.
Voor de toelevering hiervan rekent hij op mijn expertise (en onze goede samenwerking doorheen de jaren).
Dit betekende echter wel dat er vandaag geen tijd overbleef om deel te nemen aan de 7e Natuurloop in Londerzeel.
Later op de avond (deadline was 19u), zijn Godelieve en ik nog wel 8,5 kilometer gaan lopen, om haar nieuwe loopschoenen uit te proberen.
Mijn ergste vrezen zijn waarheid geworden: de nieuwe bazen van De Colff zijn incompetent en geven de indruk amper te weten waaraan ze begonnen zijn.
Na een informeel telefoontje was afgesproken vanavond samen te komen om over een voortzetting van onze diensten te spreken. We hebben het dan over alle DTP-ontwikkeling (affiches, kaarten, uitnodigingen,..), het onderhoud van de website, en de IT-infrastructuur.
Niet alleen wisten ze amper wat ze wouden of waarover ze het hadden, hun instelling leek allesbehalve professioneel.
Dit, in combinatie met de geruchten van wanbetaling, heeft ons doen besluiten de samenwerking te laten doorgaan, maar met een proefperiode van 1 maand.
Aan alle sprookjes komt een eind, maar dit sprookje kent niet zo’n aangename afloop.
Na maanden vol geruchten, vrezen en angsten is de kogel nu definief door de kerk: De Colff is verkocht, en gisteren was er de laatste keer Colff op zijn best.
Vele oude barmannen tekenden present voor wat het einde betekende van een tijdperk.
26 Jaar langs was De Colff, onder leiding van Wim Florquin, voor vele Leuvense studenten een veilige thuishaven, waar ze steeds terecht konden voor een frisse pint, gelijkgestemde zielen en muziek naar hun hart.
Aan ons hart lieten we het gisteren niet komen, al kregen sommigen onder ons het wel wat zwaar.
De nieuwe bazen houden dan welliswaar de naam, maar plannen (volgens de geruchten) een radicale trendbreuk.
Colff, we gaan je missen.
Wim, bedankt voor alles!
De kogel is door de kerk: na vele maanden ziekte heeft Wim Florquin, de zaakvoerder van café De Colff, besloten zijn zaak over te laten.
Vanaf 31/01/2006 zal De Colff nooit meer zijn zoals ze was: ze wordt overgenomen door Walter van Goidsenhoven, baas van de Lido en groothandelaar in dranken.
De dagelijkse leiding wordt overgelaten aan 2 geranten, de bazen van café Alegria en café ‘t Forum.
Het is met spijt in het hart dat ik afscheid neem, vermits De Colff gedurende mijn studententijd en tot de dag van vandaag een prominente plaats in mijn leven innam.
Zo is er ondermeer ZVC Stallions Leuven opgericht, onze zaalvoetbalploeg, en vond d-signs er zijn oorsprong.
Al bijna 4 jaar verzorg ik zowel het ontwerp en onderhoud van de website, als de marketing rondom (affiches en flyers). Tevens kon je me steenvast op vrijdag terugvinden achter de toog.
Nu, het is niet dat dit allemaal abrupt gaan eindigen. De nieuwe bazen namen al contact op om het werk verder te zetten, maar enkele collega’s werden reeds aan de kant geschoven.
Gisteren was het als vanouds de VIP-party, om goede klanten te belonen met gratis drank en eten.
Om een belangrijke periode af te sluiten, stemde ik ermee in om nog één laatste maal achter m’n geliefde toog 2 plaats te nemen.
Ondanks de goede opkomst en dito muziek neem ik toch met een wrang gevoel afscheid: ik had hier graag nog enkele jaartjes aan verder gewerkt.
Desalniettemin wens ik Wim veel plezier in zijn ’pensioen’, veel beterschap, en bedank ik hem voor de mooie kansen die hij me gegeven heeft doorheen de jaren.
Wim, jij en De Colff, we gaan je missen!
Het heeft een tijdje geduurd, maar ik heb voor het eerst in weken nog eens mijn veldvoetbalsloffen aangetrokken.
Reden was de vriendschappelijk (uhum) wedstrijd tussen de Leuvense café’s De Colff en Alegria.
Als webmaster en voormalig barman van De Colff kon ik dan ook niet op de afspraak ontbreken.
Op de terreinen van het sportkot in Leuven werd de strijd der Titanen beslecht.
Inzet was er zonder twijfel: het verliezende café engageerde zich ertoe 2 vaten te trakteren in het winnende café.
En aangezien Wim, de baas van De Colff op voorhand reeds orakelde dat hij onder geen beding 2 vaten wou betalen, wisten we wat gedaan.
De vele toeschouwers konden genieten van een hoogst aimabele wedstrijd, waarin De Colff duidelijk de maat nam van Alegria: 10-6. Rekening houdend met de 6 afgekeurde doelpunten, kunnen we het wel een verdiende overwinning noemen.
Enig minpuntje: de afwezigheid van douches na een wedstrijd op een hoogst zompig speelveld…
Het is een zestal maanden geleden dat ik mijn barmanplunje voor de laatste maal aangetrokken had, maar het was De Colff die me vroeg om nogmaals achter de toog plaats te nemen, ter ere van the Foute Disco Party.
Het was een geweldige avond: enorm druk, maar vooral: grandioos om al mijn ex-collega’s eens terug te zien.
Het concept was simpel: er werkten gisteren alleen ex-werknemers, en dat betekende dolle pret, zowel voor ons, het personeel, als voor de klanten.
Dit is zeker nog eens voor herhaling vatbaar!
Vrijdagavond ten huize Pilaeten-Baeyens: na het werk (en overwerk) vertrekt Godelieve rechtstreeks naar een personeelsfeest van E&Y (in Ukkel), en begeef ik mij richting Leuven, voor een wedstrijd met de Stallions.
Ik ben eerst nog even in De Colff binnen gesprongen, for old times sake.
Na een spannende wedstrijd (vorig seizoen verloren we tweemaal van de opponent) behaalden we de overwinning, en keerde ik blij maar vermoeid terug naar huis.
Omstreeks 1u was ik thuis, en Godelieve arriveerde een uurtje later.
Ach, die zalige momenten samen op vrijdag… :-)
Woensdag was me het dagje wel: niet alleen kregen we bezoek van bewindvoerder en schatter, maar we moesten ook nog eens naar Leuven, om de definitieve overdracht van studio en garage te bezegelen.
De laatste stukken herrinering werden verwijderd, de meterstanden werden opgenomen en de sleutels overhandigd…
Met spijt in het hart (en tranen in de ogen) trokken we de klemmende voordeur voor een laatste keer achter ons dicht.
Rest ons enkel nog de brieven van de nutsmaatschappijen in te vullen.
We zullen Leuven missen als woonplaats, maar we zullen de banden trachten aan te houden: De Colff, de Stallions, winkelen,…