Vanaf het moment dat een stielman ook maar wat trager voorbij de werf rijdt, rinkelt mijn telefoon.
Mijn familie houdt immers een oogje in het zeil, en weet hoe nieuwsgierig ik ben betreffende de vooruitgang van de werken.
Blijkbaar heeft de aannemer zich dus toch niet vrij kunnen maken vanmorgen, want ik ontving tot op heden nog geen telefoon.
We kunnen enkel hopen dat hij nog voor zaterdag langs kan komen, zodat we qua elektriciteit verder kunnen werken.
Om het overzicht op de verbouwing te bewaren, en de zaak nog enigszins in handen te hebben, moet je al het diploma van projectleider bezitten.
Soms heb ik het gevoel dat ik meer aan de telefoon hang en papieren aan het doorpluizen ben, dan dat ik effectief op de werf doorbreng.
Na een telefoontje met de architect bleek dat Van Doorslaer ofwel volgende week, ofwel maandag 29 mei de ramen komt plaatsen.
Maar we moeten niet beginnen wanhopen, want volgens de architect kan de stukadoor die dag dan al wel beginnen met het plaatsen van profielen en het aanbrengen van een primer.
Verder wist de architect nog te melden dat de aannemer morgen zou starten, en dat de werken ongeveer een dag in beslag zouden nemen.
Als dit inderdaad het geval blijkt te zijn, dan kunnen we dit weekend alle elektricteitsleidingen op de tweede verdieping ook leggen.
Terwijl ik naar Betekom reed (voor een wedstrijd met de Stallions), kreeg ik telefoon van onze stukadoor, met de vraag of hij vandaag reeds kon beginnen.
Spijtig genoeg moest ik hem duidelijk maken dat dit niet kon, aangezien er gaan ramen en deuren geplaatst zijn, en ook de elektriciteit en het water nog wat werk behoeven.
De tweede datum die hij voorstelde was maandag 29 mei. Hiervoor moet er wel nog overleg gepleegd worden met de architect, om te verzekeren dat er tegen dan zeker de ramen en deuren instaan.
Dat betekent dan ook eveneens dat we alle water -en elektriciteitswerken op anderhalve week moeten afronden.
Rond 7u vanmorgen ontving ik tot tweemaal toe telefoon van onze architect.
Eerst wist hij mee te delen dat de dakdekker van start was gegaan, en vervolgens belde hij terug om te zeggen dat de aannemer aanstaande maandag zou starten met het metsen van de extra kinderkamer, en het plaatsen van de blauwe hardstenen vensterbanken en dorpels.
Niets dan goed nieuws dus!
Op de weg naar werk rinkelde (alhoewel, tegenwoordig rinkelen telefoons niet meer, ze mono-, poly- of realtonen een deuntje) mijn telefoon.
Het was mijn tante, die wist te zeggen dat de dakdekker inderdaad van start was gegaan, en dat, omstreeks kwart voor acht, de dakgoot vooraan al op zijn plaats hing.
Vanavond hebben we in Londerzeel toch een afspraak met Van Doorslaer, dus een stand van zaken volgt spoedig.
Ik onving net, op dit ‘late’ uur, een telefoontje van de architect.
Na herhaaldelijke smeekbedes, ondermeer omdat volgende week zowel de elektriciteit als de airconditioning-leidingen worden geplaatst, zal morgen de dakdekker starten met het plaatsen van het onderdak, en het hangen van de dakgoten.
Aansluitend (maar de vraag is natuurlijk wat men daarmee bedoelt) zal men ook de leien leggen, maar dit zal hoogst waarschijnlijk niet meer lukken op één dag.
Hoe dan ook: zaterdag en de komende weken (en hopelijk de rest van ons leven) zitten we alvast droog.
Teleurstelling is blijkbaar een goede drijfveer: nog geen 2 uur na haar vorig telefoontje hangt Godelieve alweer aan de lijn.
Ditmaal moet ik de vraag niet eens stellen.
Ze heeft een koper gevonden voor de wagen.
Vanavond tussen 6 en 7 mogen we langsgaan met de wagen.
Ik kreeg net een telefoontje van Godelieve.
Vandaag heeft ze een vrije dag, waarop ze zoveel mogelijk openstaande issues zal trachten op te lossen (mutulatiteit, bank, boodschappen,…).
We zoeken al bijna een maand naar een koper voor onze wagen, maar tot op heden bood er niemand een prijs die ons kon bekoren.
Aangezien Godelieve de conversatie opende met de zin “Ik heb iets gedaan wat we infeite met z’n tweeën hadden moeten doen…”, schoot de gedachte dadelijk door mijn hoofd dat ze de wagen verkocht had.
De teleurstelling was blijkbaar in mijn stem te horen nadat Godelieve ontkende dat dit het geval was.
Ze wist me echter op te beuren, door te vertellen dat ze ons huwelijk gaan vastleggen was: woensdag 18 april 2007 geven we elkaar het jawoord in het gemeentehuis van Kapelle-op-den-Bos, om 13u30.
Geweldig nieuws, dat eveneens het startschot betekent voor onze voorbereidingen: ruwe schets van uitnodigingen, gastenlijst, …
Vandaag stond er een ontmoeting met de metaalconstructeur op de agenda (voor de trappen), maar er werden eveneens enkele belangrijke telefoontjes gepleegd.
Een overzicht.
De offerte voor de binnenbepleistering is binnen. De stukadoor zou begin juni kunnen starten.
Dit past perfect voor de metaalconstructeur, die de metalen trapconstructie dan nog zou kunnen plaatsen voor het bouwverlof.
Er moet natuurlijk wel voor gezorgd worden dat, alvorens de bepleistering geplaatst wordt, alle slijpwerk achterwege is.
Dit betekent dat tegen dan het dak volledig geplaatst moet zijn, maar ook de waterleiding, elektricteit en airco, net als de ramen en deuren.
Een zeer strak en optimistisch schema.
Na het bouwverlof is het dan tijd voor de chauffage, de vloer, gyproc, buitenbepleistering en verdere afwerking.
Met dit (optimistische) schema in het achterhoofd, zouden de werken voltooid zijn midden oktober.
Ongeloofelijk maar waar: de dakwerker heeft woord gehouden.
Een telefoontje vanuit de thuisbasis bevestigde de beloftes van de architect en dakwerker: vanmorgen zijn 3 werkkrachten begonnen aan de uitbouw van de houten dakconstructie.
Als alles volgens plan verloopt, dan zal deze week de daktimmer afgerond zijn, en kan men na Pasen verder gaan met de volledige dakbedekking.