Vandaag de dag lijkt iedereen wel een druk leven te hebben.
Ondanks een grondige planning, slaagden we er de voorbije weken en maanden maar niet in een geregeld contact te houden met Wouter en Nathalie, maar gisteravond ontmoetten we elkaar nog eens.
Gezellig in de tuin, met de barbecue binnen handbereik, werd er gepraat over koetjes en kalfjes.
Heerlijk was het: een rustig avondje onder vrienden!
Productie vereist werknemers.
Bedrijven willen de productie verhogen, dus moeten werknemers harder werken.
Extra loon is geen alleenstaande optie: op een bepaald moment neemt de toegevoegde waarde hiervan af.
Hiervoor bedachten slimme marketingjongens een nieuw concept: de teambuilding.
Vroeger ging je na het werk met je collega’s een pint pakken (mannen) of een slaatje eten (vrouwen en metrosexuelen). Je praatte nog wat bij, en ondertussen verbeterde de relatie onderling.
De meeste werknemers hebben geen tijd meer om te verbroederen. Bovendien bederft de schrale sigarttenrook uit de dorpscafé’s de krijtlijn op hun kraaknet kostuum.
Het enige alternatief om het groepsgevoel aan te wakkeren? Teambuilding dus.
Bij Agfa is het budget wat beperkter dan bij de meeste bedrijven.
Het werd dus geen groots opgezet spektakel, maar een rustig, gezellig avondje.
Er werd gestart met een portie ribbetjes à volonté, in de Gekroonde Hoofden.
Naderhand werd een plaaselijke ijsko-venter leeggeplunderd, om iedereen van de nodige verfrissing te voorzien.
De avond werd afgesloten op de bowlingbaan, waar 3 keer 2 teams elkaar onderling bekampten.
Nu iedereen weer goede vriendjes geworden is, kunnen we terug overgaan naar de orde van de dag.
Vandaag was een culinaire hoogdag: we gingen maar liefst tweemaal uit eten.
Mijn grootmoeder was ‘vergeten’ vlees voor zichzelf uit te nemen, en zin in brood had ze evenmin.
Als bij wonder had ze geen enkel probleem met uit eten te gaan tijdens de middag.
Zo gezegd, zo gedaan: eenmaal onze bezoekers terug naar huis waren, fristen we ons op, om een kleine snack te gaan eten. Dachten we.
Dat was immers buiten mijn grootmoeder gerekend, die wel zin had in een uitgebreide maaltijd. Aperitief, voorgerecht en hoofdgerecht.
Na de fysieke inspanningen in de namiddag was het dan vanavond tijd om met Godelieve haar ouders en tantes te gaan eten.
Ditmaal sloegen we het voorgerecht over, maar genoten van een heerlijke maaltijd, in een geweldige sfeer, in de Oppemse Hoeve.
Zowel Godelieve als ik kenden allesbehalve een vlekkeloze voorbereiding op de 20km van Brussel.
Godelieve had het druk, zowel op als naast het werk, zodat er weinig tijd overbleef om uitgebreid te gaan trainen.
Met uitzondering van één wedstrijd (ING Antwerp 10 Miles) kwam ze nog nooit aan de start van een officiële loopwedstrijd.
Door de verbouwing aan het huis, en de fysieke inspanningen die daarmee gepaard gaan, was mijn lichaamsbouw veranderd. Meer spiermassa betekent meer gewicht, en dat zeul je mee, 20 kilometer ver.
Hoe dan ook: Godelieve leverde een geweldige prestatie!
Toen ze vorig jaar, omstreeks deze tijd, de belofte aflegde om, indien ze slaagde in eerste zit, de 20km van Brussel te vervolmaken, was iedereen eerder sceptisch.
Dit jaar gaf ze hen allemaal lik op stuk, en bewees dat je met een minimale voorbereiding een goede prestatie kan neerzetten.
Ze bleef met een tijd van 2u 52 minuten en 35 seconden meer dan 7 minuten onder haar doelstelling.
Meer nog, ze engageerde zich nu al om het volgend jaar nog beter te doen!
Ikzelf haalde een betere tijd dan vorig jaar, maar dat was eerder te wijten aan de correctere tijdsopname dan aan een betere prestatie.
Met 1u 25minuten en 16 seconden behoor ik nog tot de beste 1250 lopers van deze wedstrijd.
Bij deze een proficiat aan iedereen die deelnam aan deze mooie wedstrijd. Of je hem nu uitliep in 60, 120 of 240 minuten, dat doet er niet toe. Je was er, en dat maakt het bijzonder!
Brussels, see you next year!
“Laat je verleiden door de prijs van het ticket”.
Inderdaad, de prijs van een bioscoopbezoek wordt alsmaar hoger.
Indien dit zo blijft verder gaan, zal de piraterij in films (DVD, DivX, Xvid, …) alsmaar toenemen.
Maar, dat doet weinig ter zake, nietwaar?
Godelieve en ik trokken dus voor de tweede keer op 4 dagen naar de bioscoop.
Film van onze keuze was ‘Just Friends’.
Nou ja, keuze… Er was een massale opkomst, en dit was de enige overblijvende film die nog niet volgeboekt was.
Voldoende om bij ons beiden de waarschuwingslampjes doen af te gaan, maar deze negeerden we na enige aarzeling.
De film kreeg niet echt lovende commentaren, maar die krijgen zulke films nooit.
Van Wilder, met dezelfde hoofdrolspeler, was best te pruimen, dus ik hoopte nog op het beste.
Loze hoop. Ondanks enkele schrale lachjes was de film allesbehalve een hoogvlieger.
Maar, voor zo’n prijs mogen we niet te kieskeurig zijn.
De film kende, zoals steeds in dat genre, een happy end, zodat we met een glimlach op de lippen naar huis terugkeerden.
Binnenkort beginnen de examens weer.
De tijd waarop menig student zich isoleert van de buitenwereld, en de neus diep tussen de academische turven duwt, op zoek naar kennis en wijsheid.
Voordat deze periode intreedt, was het tijd om nog eens met Kevin en Amber af te spreken, voor een gezellig dineetje, en dito samenzijn.
Hun oog was gevallen op ‘t Handig Brochetje, een zaak in hartje Kapellen (niet Kapelle-op-den-Bos, maar Kapellen, bij Antwerpen).
Het concept was zowel eenvoudig als weldoordacht: voor een vaste prijs geniet je eerst van een aperitief, om je vervolgens aan een buffet van soep en een voorgerecht te bedienen, zoveel je maar wil.
Dan is het tijd voor het echte werk: met je persoonlijke brochette-spies kan je aan het vlees-, vis- en gevogeltebuffet een maaltijd naar keuze samenstellen, om deze vervolgens op de grill te smijten.
(Wel oppassen Godelieve, dat niemand met jowu spies gaat lopen, en een lege in de plaats legt :-D )
De brochette, samen met de groentjes, en een heerlijk wijntje, smaakte voortreffelijk.
Enkele grillbeurten later was het tijd om aan de laatste gang te beginnen: het dessert.
De maagjes waren al goed vol, maar met een laatste krachtinspanning kon toch nog de nodige dosis zoet naar binnen gespeeld worden.
Bedankt Kevin & Amber voor een geweldige avond!
Het was veel te lang geleden dat we Gunter en Ellen nog hadden ontmoet.
Gisteren was het eindelijk zover: eerst werden we bij hen thuis uitgenodigd voor een drankje en een babbel, om nadien naar Kinepolis af te zakken.
De keuze viel op Inside Man, een film van Spike Lee, met onder meer Denzel Washington en Jodie Foster (en voor de vrouwen: Clive Owen).
Tegen de verwachtingen in was het een spannende en beklijvende thriller.
Geen hoogvlieger, maar beter te pruimen dan de meeste van Spike Lee’s creaties.
Achteraf was het al laat geworden, en werd besloten er een einde aan te maken.
We moeten dit in de toekomst sneller en (vooral) meer doen!
De vroegere baas van Café De Colff is een nieuwe zaak opgestart.
Zulke onderneming vereist een hele scala aan documenten en bestanden.
Voor de toelevering hiervan rekent hij op mijn expertise (en onze goede samenwerking doorheen de jaren).
Dit betekende echter wel dat er vandaag geen tijd overbleef om deel te nemen aan de 7e Natuurloop in Londerzeel.
Later op de avond (deadline was 19u), zijn Godelieve en ik nog wel 8,5 kilometer gaan lopen, om haar nieuwe loopschoenen uit te proberen.
Na het restaurantbezoek van gisteren was het vandaag alweer tijd om ons gastronomisch te laten verwennen.
Deze voormiddag stond er een brunch in Kasteel Diepensteyn op het programma, vanwege de verjaardag van mijn tante.
Enkele uren later volgde er een feestmaaltijd ten huize Godelieve, om samen met ouders en grootouders Pasen te vieren.
Voldaan, en met een koffer vol paaseieren, begaven we ons terug huiswaarts.
Gisteravond hadden we met Matti en Evy afgesproken om samen eens lekker de beentjes onder tafel te schuiven.
Aangezien we moeilijk een deftige maaltijd kunnen bereiden in ons eigen huisje, werd er besloten op restaurant te gaan.
De keuze viel op restaurant Camogli, een pastahuis in Mechelen.
We bezochten dit restaurant al enkele keren, en telkens liet het een goede indruk na, met een uitstekende prijs/kwaliteitsverhouding.
Maar vooraleer we aan de dis plaatsnamen bezochten we samen met Matti en Evy de werf, en bespraken alles wat we nog in petto hadden.
Eenmaal in het restaurant genoten we van een aperitiefje met bijhorende lookbroodjes, en nadien van enkele uitstekende gerechten.
Ikzelf koos voor de Roomsoep, de pasta van zeewier met verse zeevruchten, en als afsluiter een tartuffo.
Vergezeld van enkele heerlijke glaasjes wijn werd het een gezellige avond.
Naderhand trokken we nog naar de pas gerenoveerde taverne ‘Den Hoorn’, om de dorst verder te lessen, en tal van vakantieherinneringen (en foto’s) op te halen.
Bedankt Matti & Evy voor een gezellige avond (en nacht)!