Dure smaak

De scheidingslijn tussen ‘goede’ smaak en ‘dure’ smaak is soms wat vaag, maar wanneer het over bouwwerken gaat, lopen beide quasi evenwijdig: hoe meer Godelieve en ik ons aangetrokken voelen tot een bepaald item (vloer, tegel, raam, deur, keuken,…), hoe duurder het blijkt te zijn.
Dit kwam afgelopen zaterdag des te meer naar boven, bij een gesprek met de architect.

Hoever staan we nu juist betreffende de architect?
De ruwe plannen zijn zo goed als gefinaliseerd.
Onze opmerkingen van zaterdag dienen nog opgenomen te worden in de plannen. Daarna volgt tijdens de loop van de week de definitieve acceptatie, zodat begin september de bouwaavraag kan ingediend worden.

Ook van de begroting mochten we een eerste versie in ontvangst nemen.
Zoals hierboven al aangehaald, was het wel even een schok, al deze bedragen te zien staan, en dan het algemene totaal te aanschouwen.
Je vraagt je wel even af hoe je ooit zoveel geld bij elkaar kunt rapen, maar pure wiskunde bevestigt reeds dat het allemaal mogelijk is.
Twee voorwaarden echter, noodzakelijk voor de liquiditeit: de lijfrente moet zakken naar het oorspronkelijk niveau en ergens moeten we 25.000 euro kunnen besparen.

Originele ideeën ter besparing zijn steeds welkom. :-)

Voorlopig houden we het erbij dat we meer gaan besparen op vloeren, en dat we het concept van buitenbepleistering en airco nog eens aan een financieel haalbaarheidsonderzoek gaan onderwerpen.

We zitten dus nog steeds op schema, ook al zullen de werken later starten dan gepland.