Voornemens

Zoals de meesten worden er hier ook vlotjes goede voornemens gelanceerd met de intrede van een nieuw jaar.

Voor mezelf is hetr voornemen simpel: gezonder leven. Minder snoepen, minder stress, meer sport.

Eigenlijk is dat exact hetzelfde voornemen dat ik mezelf elk jaar rond deze periode maak: om klaar te zijn voor de wedstrijden in het voorjaar (april – mei) wordt snoepgoed gerantsoeneerd en een trainingsschema opgesteld.

Waarom is het dit jaar dan anders – lees: moeilijker?
Omdat ik, sinds mijn vaderschap, amper nog aan sporten toekom. Eén à twee wedstrijdjes zaalvoetbal per week kan je nauwelijks sport noemen. De tijd waarin ik dagelijks de loopschoenen aantrok ligt al ettelijke maanden achter mij.
Combineer dat met veel werk en weinig slaap, wat zich in mijn geval resulteert in het verorberen van astronomische hoeveelheden snoep en chocolade, en je beseft dat er me een lange weg te wachten staat.

We zijn het jaar alvast goed ingezet. Maandag was D-Day: no more candy, no more chocolates. Zondag er nog even flink ingevlogen, om de komende maanden te kunnen weerstaan. De confrontatie met de weegschaal aangegaan, een schema opgesteld en de wedstrijd gekozen.
En gesport! Zowel maandag (zaalvoetbal) als gisteren (lopen).

Het uiteindelijke doel? Niet als dusdanig gespecifieerd, maar een verlies van meer dan tien kilo zou welkom zijn, vijftien ideaal.
En dat zal vanzelf wel resulteren in betere loopprestaties, en een drang om te sporten tout court. Een lichaam in beweging blijft in beweging.

Ga ik het volhouden? Geen idee. De inertie vreet nog steeds, de zin in snoep is permanent en de drempel om te gaan lopen hoog.